Pomeda
Catelaanse Pomeda wint songfestival voor minderheidstalen
Het Catelaanse duo Pomeda heeft in Leeuwarden het eerste songfestival voor Europese minderheidstalen gewonnen. Aan het liedjesfestijn deden tien groepen mee uit gebieden waar minderheidstalen worden gesproken.
Zo waren er groepen uit Fins Lapland, Baskenland, Ierland, Wales, Bretagne en Friesland. 'Liet Internationaal' is een initiatief van de stichting die al jaren een Fries songfestival organiseert, dat dit keer zaterdagavond werd gehouden. Bekende winnaar van dat evenement was ooit het duo Twarres dat met Wer Bisto een internationale hit scoorde.
Met het lied Fûgelfrij , met tekst van Ekie Hoeksma/Pytjon Sikkema en muziek van Rhody Matthijs won dit keer de twaalf leden tellende formatie Flat Out! Zoals verwacht werd deze formatie dan ook met de publieksprijs beloond.
Een dag later was de veelkoppige Friese formatie op Liet Internationaal slechts een middenmoter. Grote winnaar werd het duo Pomada. Carles Belda en Helena Casas, begeleidden hun lied aanstekelijk op accordeon en tamboerijn. Via de PA kregen ze een eigentijdse ritmische begeleiding. Ook in de foyer kregen ze met hun enthousiasme de voetjes van de vloer. Pomeda verdient met de eerste prijs optredens op het Oerolfestival op Terschelling, (14 juni - 23 juni op Terschelling) en het International Folkfestival Tilburg, januari volgend jaar.
- Details
Rhythm & Blues Night Groningen
Oh Susanna een verademing op Blues Night
Maaike Borst bezocht voor Het Dagblad van het Noorden de uitverkochte Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort in Groningen. Optredens waren er o.a. van. Nick Lowe, The Alvin Lee band, Bernard Allison group, Eelco Gelling band, Bintangs, Todd Sharpville & Mick Taylor, Teddy Morgan & The Pistolas, Julian Sas band, Asylum Street Spankers en Oh Susanna. De zieke Michael de Jong werd vervangen door Jon Poussette-Dart.
Enkele citaten uit de recensie van Maaike Borst:
…er heerste een schreeuwend gebrek aan échte persoonlijkheden. De eerste drie bandjes zetten de toon. Rommelige rootsrock van Jasper Stone, rauwe mondharmonicablues van Cuban Heels en lieve singer/songwriter-liedjes van Troy Campbell. Slecht is het niet, en in het geval van Cuban Heels zeker wel sympathiek, maar er zit te weinig achter….
…er is de hele avond maar één man die het echt kan: Nick Lowe. De ervaren Brit speelt zijn liedjes in zijn eentje, met akoestische gitaar. Zijn prachtige witte haardos zegt genoeg, deze man heeft het allemaal meegemaakt. Hij weet het in zijn ambachtelijke nummers op een meesterlijke manier te vertellen. Het zijn droevige verhalen, melancholisch, met net dat beetje humor om de pijn te verzachten en het menselijk te houden. En dan die stem…
… Alvin Lee, de man die ooit de snelste gitarist van de wereld werd genoemd, toont zijn kunstjes. Met een drumstokje scheurt hij op zijn gitaar, de nummers slepen van solo naar solo. Het gaat hier niet om de persoon Alvin Lee, het gaat om het instrument van Alvin Lee…
En over Eelco Gelling: …Het is degelijk, muzikaal is er niets op af te dingen. Alleen hebben we het allemaal al zo vaak gehoord. Het kan erger. De tenenkrommende seventies-rock van Wolfe bijvoorbeeld, of de domme, ongenuanceerde blues van Engelsman Todd Sharpville, met niemand minder dan ex-Rolling Stones gitarist Mick Taylor in de gelederen. Nee, dan is zoiets eerlijks als Oh Susanna een verademing. De Amerikaanse Suzie Ungerleider weet in haar eentje met haar prachtige countrystem een hele zaal muisstil te krijgen. Haar prachtige countrystem wordt wel vergeleken met die van Lucinda Williams, en hoewel ze haar intensiteit en songschrijverkunst nergens echt bereikt, heeft ze wel de zeldzame gave om mensen echt te raken…
- Details
Topic
Topic viert verjaardag met The Acoustic Folk BoxTopic TSFCD 4001
De platenmaatschappij Topic bestaat zestig jaar. En dat moet gevierd worden. De maatschappij doet dat met de uitgave van een fraaie box met vier cd's die een overzicht bieden van de albums die onder de hoede van Topic verschenen zijn.
'Four decades of the very best acoustic folk music from the British Isles. Angelsaksische folk van de skiffle van Lonnie Donegan in 1957 via The Battlefield Band naar Eliza Carthy, nu.
Vreemd is wel dat in 1999 ook al een dubbel-cd verscheen en ook al onder het mom van 60-jarig bestaan. Toen stonden er natuurlijk ook al mensen op als Davy Graham, June Tabor, Brass Monkey, John Tams, Martin Carthy en meer van die grote namen.
Nu staan die er natuurlijk ook op maar is er ook ruimte voor wat minder voor de hand liggende zaken als de al genoemde skiffle-muziek van Lonnie Donegan, of een nummer van de good-old Sweeney's Men. Ook aardig is de keuze voor The Etchingham Steam Band, een van de vele projecten van Ashley Hutchings.
De vier cd's worden begeleid door een goed gedocumenteerd boekwerkje met foto's en teksten.
Voor de volledigheid hier alle nummers die op de cd's te horen zijn:
- Details
Daryll-Ann
Daryll-Ann op KoninginneNach
De Amsterdamse rockgroep Daryll-Ann heeft een druk bezet programma. Vanavond treedt het gezelschap rond de gebroeders Paulusma en Anne Soldaat, op tijdens de KoninginneNach van 20.30-21.30 uur op de Grote Markt in Den Haag. Maar Daryll-Ann speelt bijvoorbeeld ook op Pinkpop en het nieuwe festival Music in my Head op 15 juni.
Hier een overzicht waar DA de komende tijd te zien is:
do 02-05 Theater Romein Leeuwarden
do 16-05 Perdu Amsterdam
za 18-05 Gigant Apeldoorn
zo 19-05 Festival Elastiek Muziek in Hilvarenbeek 20.30 - 21.30
ma 20-05 Pinkpop Landgraaf 3FM Tent 11.45 - 12.45
vr 31-05 P60 Amstelveen
za 15-06 Music in My Head Den Haag
vr 28-06 Spiegeltent Breda 20.30 - 21.30
wo 10-07 De Koeioneur blijft thuis Duiven
zo 11-08 Zomerparkfeest Venlo
za 31-08 Huntenpop Varsselder
Nog even een citaat uit De Haagsche Courant over een concert dat Daryll-Ann gaf na het verschijnen van de jongste cd Trailer Tales:
…op het podium staat het nieuwe album, wellicht het meest introverte werkstuk van de groep, centraal. Dus worden de concerten bepaald door kabbelende gitaartjes, zwoele orgeltjes en een ingehouden ritmesectie. Daar overheen zingt Jelle Paulusma met zachte stem zijn zanglijnen. Daryll-Ann's muziek is mooi en afgewogen en wordt perfect gebracht, zonder ooit te verrassen met een drastische koerswijziging. De enige variatie wordt ingebracht door een drietal composities zonder gitaar en ritmesectie te brengen. Maar ook dan blijft de gemoedelijkheid, die een optreden kleurt, hangen….
- Details