-door Loes van Schaijk- Aflevering gemist? Kijk dan even hier.
Bij het plannen van een tour moet je keuzes maken: óf je route ultra-effectief plannen óf een heel stuk om rijden om voor je vriendin in de studio een tweede stem op te nemen. Dat was voor mij sowieso al een no-brainer, maar dat het liedje in het Veenkoloniaalse dialect is (en dit aan mij als Noord-Limburgse wordt toevertrouwd) maakte het ook nog een hele eer én uitdaging! Gelukkig is Nederland maar een klein landje en rijdt Honza graag auto…
Ik ontmoette Silvia Fledderus voor het eerst in 2015, toen ik haar interviewde voor het boek High Lonesome Below Sea Level: Faces and Stories of Bluegrass Music in the Netherlands. Ze had toen net het stokje overgenomen van haar vader als aanvoerder van Stichting Boet’n Deure, een organisatie die bluegrassconcerten in de buitenlucht verzorgde. In 2022 besloot Silvia om de coulissen te verruilen voor het podium en haar eigen band The String Beans op te richten. Sinds kort is daar ook het project D’oale folklaidjes bijgekomen, waarvoor ze de archieven induikt op zoek gaat naar liedjes uit haar geboortestreek. Ze schrijft ook haar eigen liedjes in het Veenkoloniaals. Het liedje waar ik aan bijgedragen heb, As ik die weer zai, wordt op 7 juni als single uitgebracht én dingt mee in de wedstrijd Pop in ‘t Plat (Drenths Songfestival). Douze points!
Als jij 3 dagen vrij hebt te besteden hebt op de route van Drenthe naar Amsterdam en je hebt een Tsjech bij je, wat zou je dan doen? Ik bedacht me ineens dat Honza nog nooit in zijn leven een hunebed heeft gezien en wilde dus oorspronkelijk met hem gaan “hunebeddenspotten” (er zijn er 52 in Drenthe en 1 in Groningen). Vanwege tijdgebrek konden we er echter maar één kiezen en dus viel de keuze op “de langste”: D27 in Borger. Eigenlijk een hele leuke korte en gratis activiteit voor muzikanten op doorreis. Tip voor tourmanagers!
Diezelfde avond nog hebben we met vrienden een wandeling gemaakt bij Lauwersoog, vogels gespot (rock ‘n roll!) en verse vis gegeten. De dag erna reden we over de Afsluitdijk naar Enkhuizen, waar we genoten hebben van het Zuiderzeemuseum en onder de indruk waren van het historisch stadscentrum. Het werd wel even spannend toen een man met een bomberjack “Hee! Psst! Hee! Kom eens!” naar ons bleef roepen op een manier waar Honza erg zenuwachtig van werd. We vluchtten een café in; de man kwam even later ook binnen en ging aan het andere eind van de bar zitten. Hij liet ons ongeveer met rust en toen wij het ongeveer een half uur later alweer bijna vergeten waren legde hij ineens een hand op Honza’s schouder en zei: “Hey! I just wanted to tell you… I saw you taking pictures in that street… But you totally walked past the oldest building in the city!” En zo zie je maar weer… Never judge a book by its cover.
En toen was het weer tijd voor optredens: op donderdagavond 22 mei in Mulligans en op vrijdagavond 23 mei in het Torpedotheater. Beiden in hartje Amsterdam. Even terzijde voor muzikanten die daar voor het eerst gaan spelen: als je niet per sé met de auto hoeft, doe het dan niet, want parkeren is een drama, oude dieselauto’s mogen sowieso het centrum niet in en de politie kan erg snel ter plekke zijn. Tip: parkeer bij een P+R en ga met het OV naar het centrum, dan betaal je €6 per 24 uur in plaats van €36.
Mulligans ken ik al heel lang en met Honza speelden we er nu voor de tweede (en hopelijk niet de laatste) keer. Het is een Ierse pub die in heel Europa bekend is vanwege de hoge kwaliteit van de sessies die daar plaatsvinden. Onlangs heeft Michael Sweeney (uit Donegal) de pub overgenomen van Miriam Feuth en onder het motto "If it ain't broke, don't fix it" zijn het interieur, de sfeer, de muziekprogrammering onveranderd gebleven. Je komt er nog steeds bekende gezichten tegen zoals Miriam en geluidstechnicus Barry. Omdat je in Mulligans altijd de kans hebt dat je het neusje van de Nederlandse trad-zalm aan de bar ziet zitten was ik in eerste instantie een beetje huiverig om hier Whiskey in the Jar en Drunken Sailor te spelen. Maar ja, als het publiek erom vraagt, wie ben ik dan om de snob uit te gaan hangen? Onze mix van covers en Ierse pub songs zoals we die ook "thuis" in de Irish Times in Praag spelen werden met veel enthousiasme ontvangen: een jonge Ierse vrouw zong uit volle borst Grace met me mee, en dat geeft altijd een kick.
En dan ineens weer een luisterconcert met Paul van Vlodrop in het kleinste theater van Amsterdam. In het Torpedotheater passen maximaal 35 mensen, aangenomen dat die elkaar heel erg aardig vinden en er geen brand uitbreekt. Wij vonden het daarom niet erg dat er maar 15 kaartjes waren verkocht, daardoor kon iedereen wat lekkerder zitten. Dit theatertje, een soort kruising tussen een woonkamer en een poppenkast, is ongelofelijk fotogeniek, heeft een mooie akoestiek, lekker Spaans bier op de tap en een eigenaar met een stevig Amsterdams accent en een gouden hart. Van dit soort optredens word je niet rijk… maar op de overdrachtelijke manier toch wel.
Net als Carel in het Torpedotheater ontvingen ook Helga en Johan van Het Zevende Huis in Gorinchem ons met open armen. Zij kochten in 2017 een uit 1880 daterend huis en toverden de stadsschuur in de tuin om tot huiskamerpodium. Ik was één van de eerste artiesten die bij hen mocht optreden (destijds als duo met Joram Peeters) en wist daarom al hoe fijn het bij hen is. Omdat Helga en Johan actief zijn in het culturele leven van Gorinchem en goed zorgen voor hun gasten zit de zaal nagenoeg altijd vol met mensen die zich graag laten verrassen door onbekende singer-songwriters. Als ik zo’n podium in mijn wijk had, zat ik er ook elke maand!
Even uw geheugen testen: zegt High Lonesome Below Sea Level u wat? Zo niet, even terugscrollen naar het begin van dit artikel. Het optreden samen met Paul van Vlodrop op zondagmiddag 25 mei in De Oude Veiling in Aalsmeer leek bijna een conventie voor mensen die in het boek staan… Niet alleen Paul zelf en Pieter Groenveld (die voor De Oude Veiling de boekingen en het geluid doet) staan in het boek, tot mijn vreugde kwam ik ook Elly, Bruno en Kate nog tegen! Honza raakte meteen aan de praat met Moos Rovers die in 1986 op de Tsjechische festivals Porta en Banjo Jamboree heeft gespeeld met de band Uptown Grass. En ik al die tijd maar denken dat ik in 2021 de tweede Nederlandse act ooit op Porta was (na de Smokey Mountain Rangers in 1969), maar zo bijzonder ben ik nou dus ook weer niet!
We kregen een kadootje van Pieter om in de auto te luisteren: 2 live CD’s van het optreden van Kieran Halpin & Chris Jones bij Trouble Tree Folk in 1997. De perfecte soundtrack op weg naar Ierland. En het publiek gaf ook wat kadootjes mee in de vorm van goede adviezen en gemeende complimenten. We wilden eigenlijk helemaal niet meer uit Nederland weg… maar in Hoek van Holland lag de ferry richting Harwich op ons te wachten.
Volgende week gaat deze serie verder met een verslag over onze “British experience” en de twee optredens die we deze week hebben. Kent u iemand in Dorset of Wigan? Geef ze de tip door!
Wanneer: Donderdag 29 mei (festival vanaf 11:00, optreden Loes & Honza om 23:00)
Waar: The Big Freezone Festival, Wimborne (Dorset), Engeland
Wie/wat: Loes & Honza (eigen werk, pop covers, bluegrass en folk)
Adres voor de navigatie: Cranborne Road, BH21 4JD, Wimborne, UK
Exact adres: klik HIER voor een kaartje
Tickets: £95-£155 voor alle 4 dagen van het festival (ik weet niet of het mogelijk is om alleen voor de donderdag een kaartje te kopen)
Meer info: https://freezonefestival.co.uk/wp-content/uploads/Thursday-big-25-scaled.jpg
Wanneer: Zaterdag 31 mei, 20:00
Waar: Brian Boru Irish Club, Ashton-in-Makerfield, Engeland
Wie/wat: Loes & Honza dubbelconcert met Rob Clamp (eigen werk, bluegrass, folk, indie)
Adres: 55 Bryn St, Ashton-in-Makerfield, Wigan WN4 9AX5, UK
Tickets: £5
Meer info: https://brianboruclub.com/
En nog een paar sfeerfoto's van deze week:
