Concertverslagen
Wij zijn al' bijeen, zotte kadullen, zotte kadullen. Wij zijn al' bijeen, zotte kadullen ondereen. Zouden wij niet mogen een pintje drinken? Zouden wij daarom ne zatlap zijn? Het klonk uitgelaten - en door het massaal opgekomen publiek meegezongen - als afsluiting van de viering van het 12 ½ jarig bestaan van de Brabantse folkgroep Wè-nun Henk, zondagmiddag in Tilburg.
Als vijftal was Triple-X een lekker stomende opening van het BoschBal afgelopen zaterdag. Met name het fijne spel van bombarde-speler Stéphane Hardy viel op, Snaarmaarwaar was echter heerlijk subtiel, zetten een heel eigen geluid neer, niet alleen omdat ze enkel snaren bespelen, maar ook vanwege de door Maarten Decombel gezongen stukken.
Paradiso was voor even omgetoverd tot de huiskamer van Kris Kristofferson, niet door de aankleding, want behalve een microfoon en een standaard met daarop wat spullen als een mondharmonica en een flesje Gatorade, was er niets te zien op het podium. Het ging om de performance die Kris op dat podium neerzette, die zorgde dat Paradiso voor even helemaal zijn plekje werd, waar het publiek deelgenoot van mocht zijn. Een performance die al even spaarzaam was als de aankleding. Een gitaar en een mondharmonica die onder het motto minder is meer alleen gebruikt worden om de songs te ondersteunen, en niet voor extra franje.
Toen ik Sido Martens in 2006 op Folkwoods zag hoorde ik mooie teksten, omlijst door subtiele muziek, en ik werd geboeid. Gisteravond zag ik hem nog eens, dit keer op een echt singer-songwriterspodium, Meneer Frits in Eindhoven, voor een stil publiek. Opnieuw werd ik geraakt door de poëtische teksten en het fijne spel, in die eigen stijl die moeilijk te vangen is in een genre.
Terwijl een paar honderd meter verderop de profvoetballers van Zulte Waregem met 0-3 worden afgedroogd door Cercle Brugge, prijs ik mij gelukkig met een plekje in Waregems cultureel centrum De Schakel. Daar zie en hoor ik een betere prof aan het werk, namelijk de Vlaamse zangeres Soetkin Baptist.
Lieven Tavernier is een bedachtzaam zanger/liedschrijver. Afwegend kiest hij zijn woorden. Ze vormen welhaast gedichten. Ze gaan over droefheid, relaties, eenzaamheid, herinneringen. Krassen op zijn ziel. Op deze zondagmiddag in 't Ey in het Vlaamse Belsele oogt hij berustend. Zo van, jullie zullen het met mij moeten doen.
Gisteravond heb ik genoten van het uitzicht op Scandinavische fjorden, het zout van de zee geproefd langs de Belgische kust en uitgerust op een bankje in een park in Parijs. Hoe dat in een avond te combineren is? Heel eenvoudig, ik hoefde slechts een bezoek te brengen aan de Triskell Folk Club in café Bijsmans in Heerlen, alwaar Göze deze indrukken muzikaal tot leven bracht.
Is de Vlaamse folk van Willem Vermandere alleen aantrekkelijk voor mensen op leeftijd? Je zou het bijna denken. Tijdens het concert op zondagavond 23 december van deze West-Vlaming, in 't Boerderijke aan de Oisterwijksedreef in Haaren, lijkt de gemiddelde leeftijd ver boven de 40. Maar ach, wat maakt het uit. Ruim voor aanvang zit de zaal al helemaal vol. De lichtjes in de kerstboom branden volop. En de instrumenten die uitgestald staan op het podiumpje, scheppen verwachtingen. Die verwachtingen worden ruimschoots waargemaakt.
Sinds oktober organiseert Triskell folkoptredens in De Bijsluiter van café Bijsmans in hartje Heerlen. Een mooie locatie voor een folkclub die kwaliteit hoog in het vaandel heeft. Tom Theuns, ook een graag geziene gast op de festivals van Triskell, stond gisteravond op het podium met Aurélia, het project met violiste Aurélie Dorzée en percussionist Stephan Pougin.
Aurélia, het Vlaamse avantgarde-folk trio dat vanmiddag (zo 9/12) een verbijsterend mooi concert bij Folkcafé Tilburg gaf, heeft plannen om komende zomer per aak Nederland aan te doen. Hun theater-aak ‘Aurélia Féria' waarop zanger/gitarist Tom Theuns en violiste/zangeres Aurélie Dorzée samen leven, is klaar voor een theatertrip.
De presentatie van een nieuwe cd is altijd spannend. Dat was het ook voor Inner Strength gisteravond in de Para in Breda. Dat is ook nog eens niet de thuisbasis van de groep, die in Veldhoven is ontstaan. Maar dit optreden was al gepland in de reeks PARAfolk, en Unforgotten kon donderdag van de fabriek opgehaald worden, dus werd het een officiële presentatie voor een goed gevulde zaal.
Na de aankondiging verschijnt een doorsnee man met een gitaar op het podium. Ik ken hem nog niet, maar zodra hij het instrumentaaltje inzet begrijp ik dat dit geen gewone singer-songwriter is. Peter Mulvey heet hij, het virtuoos gespeelde nummer heet Black Rabbit, is een compositie uit zijn tienerjaren, maar volgens hem klinkt het zo Iers dat iemand hem ooit gaat vertellen dat het eigenlijk al in 1845 door ene Frankie Lane geschreven werd.
Met een jetlag wordt ze nóg beter, glimlacht violist Wouter Vandenabeele. Ze zijn net twee dagen terug van enkele concerten in China, kun je nagaan hoe fantastisch accordeoniste Anne Niepold uitfreakt tijdens enkele Olla Vogala-stukken, gisteravond in het Vlaamse Schoten bij de uitvoering van het project Klinkaard. In duel met haar trekzak kronkelt haar lichaam van top tot teen. Ze glijdt zowat van haar stoel...
In muziekcafé De Tibbe te Sappemeer schonk men (nog) geen Guinness, maar verder waande je je afgelopen zondagmiddag in een Ierse Pub. Hiervoor waren de vijf mannen van Machair Folk verantwoordelijk.
Het nieuwe seizoen Folkcafé's is gistermiddag weer begonnen in de Paradox in Tilburg. Een kleine veertig toeschouwers waren getuige van heel wat kwaliteit. We zijn dat daar inmiddels ook wel gewend, maar nu blijkt nog maar eens dat ze er een neus hebben voor talent. Lupa Luna heet de groep, die sinds vorig jaar bestaat, en onthoud die naam, want ze brengen mooie liedjes en heel fijne instrumentalen om heerlijk bij weg te dromen.
Bij de cd-voorstelling van Laïs gisteravond in Tivoli De Helling in Utrecht bleek dat de band rockte, en hoe! Stevig gitaarwerk en toegevoegde elektronica zorgden voor muzikaal vuurwerk, met de gebruikelijke prachtige samenzang van de drie dames als centraal punt. Technisch gezien ging het niet helemaal foutloos, maar de flink gevulde zaal werd overdonderd en geboeid door een rockend geheel.
‘Dames en heren, elke dag sterven er liedjes. Deze avond is voor die liedjes,' zijn de magische woorden die Ricky Koole als een soort van preek de zaal instuurt. Het publiek is er stil van. Geen geroezemoes, geen nutteloos geouwehoer. Alle aandacht is gericht op wat er op het podium te gebeuren staat. De boodschap is nog maar amper binnengekomen of een warm liedje van Karla Bonoff trekt de oren van het publiek nog verder open.
Aan de vooravond van een omvangrijke tournee die haar tot april volgend jaar in de theaters in Nederland en België brengt, vond de laatste try-out van het nieuwe programma '40 jaar verliefd' van Lenny Kuhr afgelopen zaterdagavond plaats in Bant, een dorpje in de Noordoostpolder van de provincie Flevoland. Daar is de overbodig geworden katholieke kerk getransformeerd tot een klein cultureel centrum waarvoor een club enthousiaste vrijwilligers dit winterseizoen een erg aardig programma heeft weten samen te stellen.
- Petticoat, maar ook vernieuwing bij Laïs
- Muisstil Paradiso mist geen snaartrilling van Joanna Newsom
- Norah Jones meest opvallend in achtergrond
- Gert Vlok Nel maakt indruk op warm Zomerparkfeest
- Niamh Parsons stralend middelpunt op droomfeestje Kraayenhof in bomvol Concertgebouw
- Lenny Kuhr terug van nooit weggeweest
- Zware kost in een klassiek jasje – met fiddle
- Deux Accords Diront zoekt grenzen van accordeon
- Tweede Celtic Night in Goirle teleurstellend
- Christy Moore in Carré
- Viertal eigen interpretaties van oude muziek
- Ontspannen CD-presentatie Lirio
- Yann Tiersen kiest niet voor de veilige weg
- Uniek talent Joanna Newsom wandelt buiten geijkte poppaden
- Moord en doodslag in een folky jasje
- Wè-nun Henk presenteert cd in vol Paradox
- Dylan op dreef…
- Accordeonslag: prachtig festijn
- Spanning ebt weg tijdens accordeonavond
- Braziliaanse gaucho Borghetti is warmbloedig accordeonist
- Meer rock en jazz bij De Wereldband
- Feestelijke cd-presentatie NO blues
- Onvermogen tot muzikale interactie bij L’ Ham de Foc
- Funi is traditioneel, maar dan anders
- Glansrol voor Beoga bij Irish Unplugged
- Bezielde zang van Nathan Willett draagt Cold War Kids
- Ethiopisch sirenengezang bij Vlaams Oblomow
- Le Mystère des Voix Bulgares niet meer hip, wel hemels
- Gert Vlok Nel houdt publiek gekluisterd
- Chris Smither verovert Meneer Frits
- Twee stemmen, twee gitaren, en een zaal die steeds stiller en stiller werd
- Poëzie maakt indruk met mooie muziek
- Martin Carthy overtuigt met spannend gitaarspel
- Spoor: folky bandje zonder elektriek
- Muziekliefhebber Leo Blokhuis vertelt voor volle klas
- “Gerijpte Thé Lau benadert Tom Waits”
- Mis Nancy Kerr & James Fagan niet
- De uitersten van Pater Moeskroen
- Fado Blue is grensvervagend en gedurfd
- Verbluffend jubileumconcert Ambrozijn
- Di Fidl-Kapelye geeft eigen draai aan oude klezmer
- Guillemots is een gevecht tussen sterke extremen
- Tunng: warme folk, koude samples
- Cesaria Evora klinkt vermoeid, maar zingt als een nachtegaal
- Nijmegen ligt voor eventjes aan de Taag
- Midden-Europese Mix
- Woven Hand even bombastisch als overweldigend
- Folkvioliste geeft Jethro Tull iets extra’s
- Rockende pit en onderhuidse spanning bij Tandy
- Lof en kririek op Van Maasakkers