V.A. - Shirley Inspired 3-cd - Earth Records
De Britse folkzangeres Shirley Collins - inmiddels 80 - krijgt een uitgebreid eerbetoon met dit 3 cd’s tellend album met 45 liedjes uit haar repertoire. Shirley Collins is de ultieme Engelse pure folkstem uit de folkrevival van een halve eeuw geleden. Maandenlang trok ze op met Alan Lomax bij diens veldonderzoek. Naast haar solowerk vormde ze duo’s met gitarist Davey Graham, en met haar zus Dolly.
Zij deed geen enkele concessie, zweerde trouw aan het traditionele lied.
Eigengereid zouden producers over haar zeggen. Maar later – half jaren zeventig - integreerde ze samen met haar echtgenoot Ashley Hutchings oude muziek in folkrock met groepen als The Etchingham Steam Band, The Albion Country Band en The Albion Dance Band. Nadat ze door spasmodische dysfonie nauwelijks meer kon zingen werd ze ondermeer lector in Engelse traditie.
Na lang aandringen door David Tibet van de nu-folkband Current 93 zingt ze ondanks haar hoge leeftijd tegenwoordig weer sporadisch op het podium, zoals onlangs bij een concert van Current 93. Ze liet zich daarbij begeleiden door gitarist Ian Kearey van de Oysterband. Afgelopen jaren zong ze ook enkele keren samen met Linda Thompson, een lotgenote qua disfonie.
Helemaal indachtig Shirley’s eigenzinnigheid kent dit tribute album een niet voor de hand liggende line-up. Naast geijkte folknamen treden ook veel new- en alt.folkies aan en artistiekelingen uit andere sectoren. Zij zamelen hiermee geld in voor een film over Collins.
De cast is zeker opmerkelijk. Ik noem de zanger van popgroep Blur, Graham Coxon, die zijn gitaar op een barokstijl bespeelt tijdens de murder-ballad Cruel Mother. En wat dacht je van Poor Murdered Woman uit de black-metal koker van de Noorse band Ulver, of Polly on the Shore van de comedy-star Stewart Lee, en Adieu to Old England door Jack Sharp, de leadzanger van de progressieve psychedelische folkband Wolf People.
Grote namen uit de folk gaan van Alasdair Roberts tot Johnny Flynn, van Jackie Oates tot Olivia Chaney (met een delicate piano-versie van Oxford Girl), van Findlay Brown (met sterke zang in Sweet England) tot Johnny Flynn’s eenvoud in Rambleaway, en van Meg Baird’s breekbare Locks and Bolts tot Tunng met een in zweverige drones ondergedompeld Never Again.
Maar nóg boeiender wordt het bij minder ingeburgerde folknamen. Hier enkele voorbeelden van hun schoonheid:
- The Blacksmith verstild neergezet bij fingerpicking gitaarspel door Angel Olson.
- De Canadese zangeres Bonnie Dobson (slechts 5 jaar jonger dan Shirley) met een brassy versie van Hares On The Mountain.
- De onder de huid kruipende a capella samenzang van het kwartet Crying Lion in Shepherd’s Arise.
- De a capella versie van The Murder of Maria Marten door Ela Stiles.
- The Murder of Allan Bain bij enkel banjo en breekbare zang van Elle Osborn.
Deze fraaie box is over het algemeen buitengewoon sfeervol, maar vliegt wat mij betreft soms een tikkie uit de bocht bij té geforceerde nieuwlichterij die net te ver van Shirley’s sfeer af staat. Denk aan de avantgardistische aanpak van Love is Pleasin door Josephine Foster of de rockversies van Turpin Hero door Marco Pirroni + Jen Vix. Of de aanstellerige rock bij My Bonnie Boy door comedienne Miz Stefani en de negen minuten durende neo-psychedelische improvisatie T Devil door Matt Valentine en zijn partner Erika "EE" Elder, oftewel MV & EE…
Henk