Shantalla
Shantalla timmert hard aan de weg, maar blijft bescheiden
Het succes voor Shantalla kan niet op. Deze in België woonachtige Iers/Schotse groep is booming. Uitgebreide tournees en nu dan op de mooie zomerfestivals. Bovendien ze zijn nu reeds geboekt voor het 9de Folkfestival Zwolle, op zaterdag 15 februari 2003 in Schouwburg Odeon in Zwolle.
Nog niet zo lang geleden deed Shantalla het Muziekcentrum in Eindhoven aan.
Daar bracht de groep rond zangeres Helen Flaherty een set met -voor Ierlandgangers- minder voor de hand liggende nummers zoals de breed uitgesponnen ballad 'Marianne' die ooit door de Schotse Battlefield Band bekend werd en een vlotte uitvoering van de emigration-song 'John Riley' van Tim O'Brien en Guy Clark.
Fraai was ook de vertolking op uillean pipes van het Bretonse 'Spered Hollvedel', een instrumentaaltje dat gitarist Joe Hennon op tienjarige leeftijd in '75 voor het eerst hoorde tijdens een concert van Alan Stivell in Dublin.
Het zijn allemaal nummers die ook Shantalla's nieuwste cd staan: Seven Evenings, Seven Mornings.
Shantalla is sinds de Schotse zangeres Helen Flaherty zich drie jaar geleden bij de vier Ierse instrumentalisten voegde, gegroeid als collectief. Er zijn geen uitblinkers of het zou Flaherty (ook uitstekend op bodhrán) moeten zijn. In haar verbindende teksten mengt ze sappig Schots met komisch Vlaams. Zo vertaalt ze lovesong moeiteloos in knuffelliedje.
Shantalla houdt domicilie in Brussel. Na allerlei omzwervingen liepen de Ieren Michael Horgan, Joe Hennon, Kieran Fahy en Gerry Murray elkaar in Brussel tegen het lijf. Ze bleken over dezelfde passie voor de volksmuziek van hun land beschikten. Gewapend met uillean pipes, fluiten, gitaar, viool en accordeon trokken ze van kroeg naar kroeg. Toen de in Antwerpen wonende Schotse Helen zich bij de groep voegde, was hun naam snel gemaakt en ontpopte Shantalla zich tot een populaire fakkeldrager van Ierse en Schotse traditionele volksmuziek.
Duidelijk is dat de muzikanten zich nog steeds verwant voelen met de Ierse folkgroepen die baanbrekend werk deden in de jaren zeventig, zoals The Bothy Band en Planxty. Na vier jaar hebben de leden van Shantalla nog niets van hun enthousiasme voor de muziek verloren. Michael Horgan in een interview met Harry de Jong in de Provinciale Zeeuwse Courant:
…"We zitten dan ook niet elke minuut van de dag op elkaars lip. We hebben allemaal een baan naast de muziek en gaan meestal alleen in de weekends op pad. Dat heeft dan weer als nadeel dat we niet alle optredens kunnen aannemen die we krijgen aangeboden. We hadden al een paar keer een tournee door Amerika kunnen maken, maar die was niet te combineren met ons werk. Aan de andere kant blijven we op deze manier als band wel heel lang fris…"
Helen Flaherty: "We hebben allemaal onze eigen specifieke talenten en daarmee vullen we elkaar heel goed aan." En: "We hebben helemaal niet de intentie om er rijk en beroemd mee te worden. We spelen folk omdat we van die muziek houden. We vinden het soms net zo mooi om ergens bij iemand in de keuken voor zes mensen te spelen als in een theater voor zeshonderd man publiek. Maar het is natuurlijk wel leuk om te constateren dat de interesse voor onze muziek groeit en dat niet alleen onze ouders en andere familieleden weten dat we een nieuwe plaat hebben gemaakt."
Zie ook:
korte info over groepen en foto's
interviews met en/of meer uitgebreidere artikelen over:
Waterson:Carthy
Ad Vanderveen
Shooglenifty
Lecker Sachen
David Olney
DJ Wizard
't Kliekske