Vrijdag 24/01/03
De geciteerde meningen over het vrijdagprogramma komen van onze eigen FF-recensenten Henk en Paul, maar we citeren ook uit het Eindhovens Dagblad (ook Henk), het Brabants Dagblad (Dieter van den Bergh) en De Volkskrant (Ton Maas).
12.30 uur lunchconcert kleine zaal 013:
Pomada (Sp-Cat) winnaars muziekfestival Europese minderheidstalen
FF-Paul: …Voor een handjevol toeschouwers brachten zij een amusante set waarbij traditionele Catalaanse muziek een stevige injectie kreeg door toegevoegde beats. Vocaal zeer matig, instrumentaal af en toe verrassend. De aanwezigheid van een reportage-team van "stoorzender" Omroep Brabant bleek irritatie op te wekken. Voor het concert werden achteloze bezoekers al lastig gevallen door een vragenstelster (journaliste wil ik in dit verband liever niet ge- bruiken) die iets wilde weten over het "E.O.-gehalte van folkmuziek". Ook ondergetekende: te verbouwereerd om adequaat te kunnen reageren op deze onzinvragen. Het reportage-team vond het ook nodig om tijdens het concert van "Pomeda" een item achter de muzikanten op het podium te maken. Schaamteloos!…
Dieter van den Bergh in het Brabants Dagblad: …Het oogde lieflijk en op en top folk. Keurige jongen met accordeon, dito meisje met tamboerijn. Maar wie bij het jonge Catalaanse duo Pomada een rustiek lunchconcert verwachtte, kwam bedrogen uit. Het stel speelde weliswaar zelf oertraditionele volksmuziek, maar werd ondersteund door strakke dancebeats. Hippe 'rumba de Barcelona' met rap, rock, dance en snufjes reggae, tex-mex en cumbia. Zie ook Sergent Garcia en Manu Chao…
FF-Henk: …Krijg je opeens een microfoon voor je neus en de vraag Is folk niet erg EO-achtig? Hoezo EO, je moet zelf eens komen luisteren, zeg ik verbaasd protesterend. Of tv-kijkend Brabant het heeft gezien weet ik niet. Gelukkig hadden we door dit mooie festival geen tijd om het te controleren. Als ik een paar minuten later in de kleine zaal zit met een handvol mensen, plus de vooringenomen vragenstelster, slaat me de schrik om het hart als ik Pomade binnen zie komen. Aan die jongen met z'n accordeonnetje is niks mis. Maar dat verlegen meiske met haar tamboerijn. Bij de EO-jongerendag kom je dergelijke durskes nog niet eens tegen. Wat 'n verlegen uitstraling… En een vleugteltjesbril… En speldjes in het haar… En niet de zaal in durven kijken.. En…. het eerste nummer klinkt belabberd, traditioneel én belegen. Ik maar hopen dat het tij zou keren. Gelukkig gebeurde dat ook. In een uur tijd evolueerde het concert van traditioneel naar disco.
Geluidsbanden met de meest kekke ritmes en gescratch, ondersteunden de rumba's die Carles Belda uit zijn accordeon trok. Het deed me aan Manu Chao denken. En Helena Casa groeide. Haar speldjes vielen opeens niet meer op; ze keek ook de zaal in en haar stem klonk steeds zelfverzekerder! Nu snap ik dat ze dat Internationale Festival Liet gewonnen hebben. De vragenstelster is halverwege gegaan. Ze had nog een interessante cameraopstelling bedacht. Aan de achterkant beklom ze het podium, ging zitten en stak een verhaaltje af voor de camera die over haar schouder heen Pomade van achter filmde en ons als publiek dus van voren. Kun je 't nog volgen? Het verhaal viel mooi samen in het rap(!)nummer dat Pomade op dat moment bracht. Als dat is uitgezonden weet heel Brabant dat rap ook op een folkfestival kan…
21.00 uur Muziekpodium Paradox
Galina Durmushliyska & trio (Bul)
FF-Henk: …Een groot zangtalent bleek Galina Durmushliyska. Een paar maanden geleden beklom deze Bulgaarse spontaan het podium van het Joods muziekfestival in café Paradox. Met een aangename vitaliteit en stembeheersing bouwde ze het nu op diezelfde plek opnieuw een feestje, begeleid op tambura, tapan-darbuka en accordeon. Haar Nederlandse man leidde enthousiast de rijdans….
Ton Maas in De Volkskrant: .. Durmushliyska bleek een regelrechte sensatie. Zij nam haar gehoor mee op een muzikale rondreis door de verschillende regio's van haar land. Als een kameleon verandert haar stem van kleur bij elk tussenstation; van het vederlichte vibrato uit haar geboortestreek Dobrudja, via de zwaarmoedig dalende glissandi uit Rodope, tot de schrille jodels uit het Pirion-gebergte. En pasant gaf Galina nog even een voorproefje van het project Sreshta (de ontmoeting), dat ze op dit moment voorbereidt met het Nederlandse vrouwenkoor femail+stage…
19.30 grote zaal 013:
Riccardo Tesi + Banditaliana (I)
Dieter van den Bergh in het Brabants Dagblad:……Riccardo Tesi en zijn Toscaanse 'banda' overtuigden met een grensverleggend geluid van Italiaanse walsen en polka's, Sardijnse en Siciliaanse klanken, pop en meeslepende funkjazz….
Ton Maas in De Volkskrant: …De Toscaanse componist en etnomusicoloog bezocht ooit Sardinië om er de laatste nog levende Italiaanse trekzaktraditie te bestuderen. Hij kwam er niet meer weg. Met Banditalia slaat hij een sierlijke en virtuoze brug tussen Sardijnse accordeonmuziek en jazz…
FF-Paul: …Ricardo Tesi en Banditaliana zag ik ruim een jaar geleden in Vredenburg maar was nu nog beter in vorm. Zeer hechte band bracht vooral nummers van de laatste CD "Thapsos". (o.a. het prachtige "Largo Waltzer"). Prachtige set met tarantella's, walsen maar ook luisterfolk (bijv. "Thapsos"). Ik was zeer onder de indruk van de superieure percussionist!…
FF-Henk: …Met zijn band speelde hij een wonderlijke mix van folk en jazz vol meeslepende zang, inventieve percussie, subtiel gitaarspel en een lyrische sax. Hun tarantella's met razendsnel gitaarspel van zanger Maurizio Geri, bevatten een weergaloze swing door de stuwende bassax van de met aanstekelijke overgave spelende jazzmuzikant Claudio Carboni. Zanger Geri legt net voldoende tragiek in zijn stem in het gevoelige Largo Walzer. Professionele muziek mét beleving. De zaal greep met graagte en overgave de rol aan die zij toebedeeld kreeg in de fraaie meezinger Justin (Mama Ragasta). Tesi's aanpak is representatief voor folk van nu: wars van conventies en inventief gebracht door hoog opgeleide muzikanten….
20.30 uur kleine zaal 013:
Amrogio Sparagna (I)
Dieter van den Bergh in het Brabants Dagblad:…Sparagna, entertainer en virtuoos bespeler van de organetto, de Italiaanse accordeon, presenteerde met zijn trio een sprankelende bloemlezing van Italiaanse volksmuziekstijlen, zoals saltarello en tarantella, opgezweept door percussie, hurdy gurdy en een viool-trompet-in-één…
FF-Paul: …In een overvolle kleine zaal speelde knoppenvirtuoos Ambrogio Sparagna en band in korte tijd de zaak plat in een set met tarantella's en saltorella's. Ik kwam helaas niet verder dan de deuropening en heb daarom nauwelijks iets van het concert gezien….
Ton Maas in De Volkskrant: …Elk jaar staat één land centraal. Dat levert niet alleen muzikale verrassingen op, maar ook onverwachte doorkijkjes in een andere cultuur. Zoals tijdens de speciale voorstelling voor Tilburgse scholieren door zanger-accordeonist Ambrogio Sparanga met zijn trio en een acteur. Deze domme Augustijn zorgde voor hilarische situaties, waarin de Italiaanse gezagsverhoudingen fraai werden uitgelicht….
Henk in het Eindhovens Dagblad: …Als de tarantula bijt, ben je er geweest. Er bestaat slechts één remedie tegen deze giftige spin: dansen als een gek. De Italianen doen dat op de tarantella. De innemende Ambrogio Sparagna ontlokte deze duivelse, rauwe en authentieke dansmuziek aan zijn handzaam diatonisch accordeonnetje, een Castagnari-organetto met 8 bassen en 21 melodieknoppen. Sparagna groeide uit tot dé gevierde man van het International Folk Festival Tilburg. Zijn energieke razendsnelle spel, gekoppeld aan een komische link naar de commedia dell'arte, maken dat Tilburg hem nog lang zal heugen. En dan niet enkel de festivalbezoeker, maar ook de duizend scholieren, die afgelopen week theater De Vorst op z'n kop zetten tijdens de schoolconcerten die hij daar gaf….
20.45 uur grote zaal 013:
Lucilla Galeazzi (I)
Dieter van den Bergh in het Brabants Dagblad:…Zangeres en stemkunstenares Lucilla Galeazzi oogstte met haar weinig folky en tamelijk gekunstelde mix van volksliederen, lichte pop en jazz lauw applaus….
FF-Paul: …Hoogtepunt van de avond was het concert van Lucilla Galeazzi. Wat een geweldige stem heeft die vrouw. Daarnaast nog een persoonlijkheid op het podium. Alles in de hand. Ook de band, die volledig in haar dienst speelt. In die band o.a. Antonio Ramous op (elektrische) cello die allerlei geluiden uit dit instrument toverde (tot blaasinstrumenten toe). Ook hier weer zeer smaakvolle percussie (Massimo Cusato). Echt kippevel kreeg ik bij het nummer "Per Sergio" over haar vriend die ze verloor bij de terroristische aanslag op het treinstation van Bologna. Ook haar toegift "Bella Ciao", beetje uitgekauwd nummer, kreeg in haar vertolking met wisselende tempi en volume opnieuw glans. Overigens ook alle waardering voor het publiek. In het verleden bleek 013 niet altijd de juiste plaats voor luisterfolk. Nu wel. Men kon zitten en de grote bar was gelukkig gesloten….
FF-Henk: …Wat de Italiaanse Lucilla Galeazzi met haar stem deed was knap, maar haar interpretatie van volkse zang heeft zich ontwikkeld tot kunstzinnige stemakrobatiek, die steeds minder plaats biedt aan oprechte emotie. Een enkele keer lukt dat wel, zoals in het nummer over de bomaanslag in Bologna, waarbij een vriend van haar om het leven kwam. Haar eigen composities en songs komen echter merendeels gekunsteld over. Wij horen haar liever in de traditionele nummers, zoals ze die destijds vertolkte met de groep Il Trillo, of onlangs nog op de cd La Tarantella…
21.30 uur kleine zaal 013:
Ambrogio Sparagna (I)
Zie 20.30 uur
22.00 uur grote zaal 013:
Nuova Compagnia di Canto Popolare (I)
Dieter van den Bergh in het Brabants Dagblad:…Zeer tam was de groep Nuova Compagnia di Canto Popolare uit Napoli. Sinds de jaren zeventig van nationale faam thuis, maar de vonk van hun theatrale 'canzone napoletana' sloeg niet over, een batterij aan gitaren, mandolines en bouzouki's ten spijt...
FF-Paul: ….Ik was niet erg gecharmeerd van Nuova Compagnia Di Canto Populare. Een over- daad aan snaren op het podium (gitaren, bouzouki, mandoline) en een zangeres die in het eerste gedeelte niet "gestemd" was…
FF-Henk: …Van het concert dat Nuova Compagnia di Canto Popolare hebben we slechts de laatste nummers kunnen meemaken. Het leek ons enerzijds wat belegen muziek rond zangeres/gitariste Fausta Vetere, maar er zat toch ook een hypnotiserende drone in met al die doordrensende snaren (vijf gitaristen). En lekker gewaagd, maar typisch Italiaans, was de sensuele dans tussen een jonge danseres en een ruim de zestig gepasseerde danser…