Heartlands Folkfestval; een godsgeschenk
Journalist Sjak Janssen vroegen wij een recensie te schrijven speciaal over de Amerikaanse avond
- door Sjak -
De tijd van radeloze verkiezingen zijn voorbij. Tijd voor iets anders dus. Het Folk International Festival te Tilburg bijvoorbeeld. De taak om het vierdaags evenement te openen in concertzaal 013 lag in de handen van Ad van Meurs, alias the Watchman. Voor veel te weinig publiek speelde hij met een originele mix van country, blues en folk. Behalve geniaal gitaarspel en ironische liedteksten, waarin het deep south gevoel, uit de zuidelijke staten van the States, Brabant in gezogen wordt, is vooral rust, die de liedjes uitstralen, de overtreffende trap.
De kurk is eraf. Op naar een Vlaams/Nederlands duo. Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove) is een natuurtalent. Een Vlaamse John Lennon met een portie Alex Chilton en Gram Parsons eraan toegevoegd. Zet daar Carol van Dijk (Bettie Serveert) naast, maak van haar een mengpot van Emmylou Harris en Lucinda Williams, en Chitlin' Fooks is geboren.
De mooiste liedjes vloeien uit twee gitaren en uit mooie lichthese en soulvolle zangstemmen. De akoestische liedjes waaieren diverse kanten in; soms pop, soms country, soms folk, maar altijd aangrijpend bezwerend. En om een moord voor te plegen, zo mooi.
Heather Myles is een ander verhaal. Blond, een zwarte zonnebril, een cowboyhoed achter het drumstel, en te veel belegen en traditionele country&western. Mooi, bezwerend? Mwah. Voor de liefhebbers, misschien. Maar het rodeogevoel, de stijgende paarden, en een op hol geslagen kudde vee ontbrak aan het geheel. Een paar rustig grazende koeien, meer was er niet te ontdekken. Jammer dus.
Hoe anders was het optreden van Stacey Earle & Mark Stuart. Het vrolijke gedans, het grappige gegniffel, het zonnigste gehuppel, en het meeslepende gezang van de reïncarnatie van Pikki Langkous, zonder staartjes, en het krachtige gitaarspel komt over als een godsgeschenk. Zelfs broer Steve kan er een puntje aan zuigen. Wat Stacey en Mark doen? Ach, noem het Americana, noem het folk, noem popliedjes, maakt allemaal niet uit. In de kleine zaal flikte dit duo het keer op keer het publiek te verrassen en de vrolijke deuntjes verlichten zelfs de donkerste dagen. Een juichend en klappend publiek smeekte om een toegift. En die kwam er. Daardoor maar een klein stuk van Hillbilly Boogiemen meegepikt. Maar ook deze Hank Williams tribute was om vingers en duimen bij af te likken!