Concertverslagen

Blue Dew professioneel en hartverwarmend

- door Henk -
De Gigant in Apeldoorn zat gisteren met een kleine tweehonderd bezoekers tjokvol. De Zwolse groep Blue Dew gaf een hartverwarmende uitvoering van haar theaterproduktie The Long Journey Home. Het verhaal van de emigratie van de Ieren naar Amerika is gevat in Ierse ballades, jigs en reels, Amerikaanse bluegrasstraditionals en eigen nummers.
De voorstelling is gebouwd rond het nummer Kilkelly (Peter Jones) en mede geënt op de boeken 'Sneeuwwitte bloem' van Brendan Graham en 'De as van mijn moeder' van Frank McCourt.
De kers op de heerlijke taart wordt gevorm door de verzorgde aankleding (waar kopen jullie toch die authentieke petten?) en vooral de sfeervolle beelden die met behulp van dvd en beamer achter de groep haarscherp op een gigantisch doek van wel 7 bij 4 meter getoond werden. Wat een professionaliteit!

Details

Gepubliceerd: 09 december 2004

Tijdens een optreden in het Ierse Galway drong pas echt tot Blue Dew door hoe diep Kilkelly de Ieren raakt. "Tijdens het nummer werd het doodstil. Daarna kregen we een en al complimenten als 'God bless you all'…", aldus John Beumer. Maar ook Nederlanders laat het niet onberoerd. Wie herinnert zich niet de emoties die loskwamen bij SP-voorman Jan Marijnissen, toen hij het nummer beluisterde tijdens het tv-programma Wintertijd van Harry de Winter. 'En', zo zegt Beumer, 'elke keer als wij het spelen worden links en rechts traantjes weggepinkt'. In de Gigant was het niet anders…
Zie ook: www.bluedew.nl. Onze fotograaf Martijn Lieffers heeft een zeer uitgebreide fotoreportage van dit concert op zijn website www.folkfoto.nl geplaatst.
Krantenrecensie: Think of One walst Inuit-zang plat

Details

Gepubliceerd: 06 december 2004

Ed Kooyman en Herman Van Haren in Dienstencentrum De Fontein (Borgerhout)
-door Toon Waroux-

Details

Gepubliceerd: 05 december 2004

Tilburg beleeft vele kanten van Jiddisje muziek

Het 2e Tilburgs Jiddisj Festival trok afgelopen weekeinde veel mensen naar Paradox. 'Het is een evenement, waarin initimiteit en sfeer voorop staan, maar waar je gelukkig wel onder de oppervlakte moet grazen', aldus Rinus van der Heijden in een enthousiaste recensie in het Brabants Dagblad. Hier enkele citaten: …Het was een prachtgelegenheid om zaterdagavond met oren en ogen te ervaren hoe ver jiddisje muziek uit elkaar kan liggen en onderling toch nauwe banden kent. Tijdens het concert van Greg Wall & Later Prophets gingen de drie joodse bandleden kaarsrecht de diepte in. Het Mishtu Orchestra uit België daarentegen bleef aan de oppervlakte, maakte gebruiksmuziek waarop het vooral goed dansen en de showbink uithangen was….
…Geheel in de stijl van de jiddisje cultuur ontpopte de Amerikaanse bariton Ken Gould zich behalve als veelzijdig vocalist, tevens als een begenadigd verhalenverteller. Met die verhalen maakte hij met intieme pianobegeleiding omzwervingen door het oeuvre van Robert Schumann, door Tsjechië, het land van zijn voorouders, joodse liederen van Maurice Ravel, een joods-Nederlands cabaretlied met politiek incorrecte tekst, Broadwaydeuntjes van muziekrebel Kurt Weil en een korte medley van Gerswin-songs. Door de diversiteit en de flexibiliteit van Gould tot het eind toe boeiend….
…Rolinha Kross (…) heeft zich tot een zangeres van klasse ontwikkeld. Haar stem is daadkrachtig, loepzuiver, extrovert als haar begeleiders zich onderdompelen in uitbundigheid en fluweelzacht en sensueel in de intieme passages. Voeg daarbij de adembenemende virtuositeit van cimbalist Bokkie Vink en accordeonist Theo van Tol en je hebt een combo dat nog slechts door de commercie ontdekt hoeft te worden….
…Uit Udenhout en omgeving handhaafde zich ferm de klezmerformatie Trad. Met traditionele klanken, precies zoals je die verwacht van jiddisje en aanverwante gypsymuziek, bracht de groep wat het publiek verwacht: feest!…

Details

Gepubliceerd: 30 november 2004

Liedjes David Olney: knoestig bij kaarslicht

Op 23 november gaven David Olney en Thomm Jutz een concert op Folk in de Wâlden in de Stania State in het Friese Oentsjerk. Voor de Leeuwarder Courant schreef Jacob Haagsma een recensie. Enkele citaten: (...) Zijn eigen platen blijven in liefhebberskringen rondcirkelen, maar dan hoeft hij ook geen consessies te doen. Vandaar dat “The Wheel”, zijn laatste cd, soms neigt naar het soort knoestigheid dat ook de late Tom Waits zo mooi etaleert.(...)

Details

Gepubliceerd: 30 november 2004

(...) Dat is geen verspilde moeite, gezien zijn onderwerpen. Hij verplaatst zich graag in zelf-kantfiguren als een bendelid of een frauduleuze gebedsgenezer, maar die laatste krijgt een onverwachte metafysische dimensie mee. Hoogst ontroerend en meeslepend is hij in andersmans werk: een paar Engelse volksliedjes uit de Eerste Wereldoorlog, waarvan hij de houdbaarheid moeiteloos met een fiks aantal oorlogen vergroot, en “Rex’s blues” van wijlen Townes Van Zandt. Niamh Parsons, na ellende “allright now”? Schouwburg Odeon in Zwolle heeft voor het seizoen 2004/2005 een aantal aantrekkelijke folkconcerten op het programma staan. Ze spelen zich meestal af in het intieme Papenstraattheater. Maar voor een groot publiek wordt gebruik gemaakt van o.a. De Manegezaal. Vrijdagavond 26 november ontmoette Niamh Parsons daar een uitverkochte zaal met liefhebbers van het traditionele Ierse lied. Niamh Parsons nam ze allemaal mee naar oude Ierse tijden.

Details

Gepubliceerd: 28 november 2004

Lúnasa, Muziekcentrum Eindhoven 25/11

-door Paul-

Hecht, ritmisch en energiek. Dat zijn de meest bruikbare kwalificaties na een
zinderend concert van Lúnasa in het Muziekcentrum (Eindhoven). Ik zag ze al een paar keer aan het werk en de grootste verrassing is er nu wel af,maar toch heb ik me geen minuut verveeld bij dit concert. Dat kwam vooral doorhet nieuwe materiaal dat gebracht werd, afkomstig van hun laatste CD "The Kinnitty Sessions". Die CD kwam uit op het hier relatief onbekende "Compass Records". Lúnasa brak na een stevig meningsverschil met het Green Linnet label. Dat betrof het uitbrengen van de CD "Redwood", tegen de wil van Lúnasa. Een zaak die in het voordeel van Lúnasa beslecht werd.



Kevin Crawford (fluiten, bodhran) introduceert de meeste nummers. Dat doet hij op een zeer innemende manier. Je moet zijn verhalen wel met een flinke korrel zout nemen. Zo vertelde hij dat het nummer "The Dimmers" oorspronkelijk een andere titel had: "Eight days in Nijmegen". De groep zat daar in een hotel tijdens hun laatste Nederlandse toernee en had alle tijd om de laatste hand aan de arrangementen voor "Kinnity Sessions" te leggen. Omdat er al een nummer met dezelfde titel bestond (.....) besloot Lúnasa er toch maar "The Dimmers" van te maken. Overigens een ideaal land om te toeren , dat vond Crawford van Nederland. Je strijkt neer in een hotel en binnen een uurtje ben je op de plaats van bestemming om te spelen. Ook over de vermeende Bulgaarse roots (volgens Crawford) van bassist Trevor Hutchinson hebben wij ernstige twijfels. Niet over de kwaliteit van het door Hutchinson geschreven "Djinovko's Horo". In combinatie met Kevin Burke's "Split Rock" levert dat eigentijdse folk op.Gespeeld met durf en power. "De enige bijdrage van Hutchinson aan deze groep", merkte Crawford vilein op. "Tunewise, I meant" voegde hij er snedig aan toe.

Wat Lúnasa ook zo bijzonder maakt zijn de onnavolgbare overgangen in hun muziekstukken. Zoals in "Casu" waarin een Asturische en Gallicische air gevolgd wordt door een Asturische muineira. De overgang van air naar muineira is tegendraads, maar door de aanpak van Lúnasa tegelijkertijd ook weer vloeiend. Door de precisie in tempo en toon wordt een "onmogelijke" overgang een spannende muzikaal moment. Crawford is een groot fluitist die zich laat vergelijken met ex-lid en grootheid McGoldrick. Maar ook piper Cillian Vallely en violist Sean Smyth kunnen uit de voeten op de low whistle. Drie low whistles al dan niet afgewisseld met dwarsfluit (Crawford) In minder muzikale handen zou je kunnen spreken van overdaad of goedkoop effectbejag. Niet echter bij Lúnasa waarin elke low whistle net iets anders klinkt en er daardoor een bijzondere gelaagdheid in het geluid onstaat. Dat levert dan juweeltjes op als "Inion Ni Scannlaín" en "Spoil the Dance".

Details

Gepubliceerd: 27 november 2004

Maria de Fátima, Odeon Podium Wereldmuziek
21/11/2004, de Bron, Zutphen

-door Arnoud-
Het maandelijkse koffieconcert van Odeon Podium Wereldmuziek in utphen was dit maal in De Bron aan een rustiek hofje dat schuil ging achter een klein steegje. Niettemin hadden velen het zaaltje gevonden en had de overdonderde organisatie dagen van tevoren al nee moeten verkopen.

Maria de Fátima trad aan met haar kleine bezetting: Nuno Gligó: Portugese gitaar en Jose Antonio: klassieke (Spaanse) gitaar en het was direct duidelijk dat we hier met pretentieloos gezelschap aardige mensen te maken hadden. Fátima, in Lissabon geboren, maar al heel wat jaren woonachtig in Nederland, legde met een grappig Tatjana-accent uit dat ze wel wat moeite hadden met een fado optreden om twaalf uur 's ochtends ook gezien hun lange nacht, maar het trio was direct op stoom en bracht ons een mooie afwisselende set. Tussendoor vertelt Fátima boeiend over de liedjes; veel heimwee natuurlijk, biddende zeeman's vrouwen, de Portugese Romeo en Julia, roddels over het mooiste meisje van het dorp.

Details

Gepubliceerd: 24 november 2004

Ja, we waren het er in de pauze al over eens, die andere fadista in Nederland maakt prachtige tot in de puntjes verzorgde cds, maar live kan ze niet tippen aan deze diva. Hopelijk blijft Fátima ook in haar kleine bezetting in clubs spelen, want dit was een bijzondere ervaring.

http://www.mariadefatima.com/
http://www.speelman.nl/wereldmuziek/odeon.htm

Ondanks topprogramma minder bezoekers op Celtic Night Leeuwarden

Details

Gepubliceerd: 23 november 2004

Afscheid Crackerhash: veel speelplezier en weinig tranen

-door Assie Aukes-Na 36 (!) jaar is er een eind gekomen aan het bestaan van Nederlands oudste folkgroep.
Crackerhash nam zondagmiddag 20 november afscheid in een bomvol Pleintheater in Amsterdam, dat nog wel een keer uitverkocht zou kunnen worden. Vele coryfeeën uit de oude folkscene van de jaren ’70 kwamen op deze gebeurtenis af. Zo zag ik in het publiek het volledige Folkcorn, Peter Koene, Cor van Sliedrecht, Rob Smaling, Bernard Kleikamp, Jan Waes en Hans van Deelen. Allemaal mensen die in die beginjaren min of meer betrokken waren bij het folkblad Jan Viool, dat we nu natuurlijk nog kennen onder de naam New Folksounds. Ook leden van Crackerhash hebben als redactieleden op een bepaald moment in dit blad een rol gespeeld.

Details

Gepubliceerd: 22 november 2004

Inner Strength op de akoestische toer

Details

Gepubliceerd: 21 november 2004

Afgelopen vrijdag gaf Inner Strength een optreden in café Kraaij en Balder in EIndhoven. Onze fotograaf Martijn Lieffers was erbij en schreef op zijn site www.folkfoto.nl: Er hing een ontspannen sfeer in de zaal en aan Inner Strength kon je goed zien dat ze er zin in hadden om muziek te maken. Opvallend was dat Geert niet met zijn drumstel aanwezig was, maar met een Kachon [een cajón, red.] , een Djembé en wat bekkens. Inner Strength ging op de acoustische tour. Dit klonk erg goed en waarschijnlijk zullen we dit vaker gaan horen. Inner Strength heeft anderhalf uur voor een volle kroeg met een prettige sfeer gespeeld. AedO geeft er in Tilburg nog 'n heerlijke lap op

Details

Gepubliceerd: 21 november 2004

Heerlijk om een paar uur mee te leven met Tom Waits
De bijna 55-jarige Tom Waits staat dit weekeinde in een uitverkocht Carré in Amsterdam. Als hij even sterk voor de dag komt als afgelopen week in België, dan mogen de bezitters van een kaartje zich verheugen. Afgelopen zaterdag trad hij voor 900 Belgen op die ieder 99 euro hadden neergeteld voor een plaatsje in de Bourlaschouwburg in Antwerpen. Zoals in Engeland, waar hij maar één concert speelt, en in de VS, waar hij er maar twee speelde, was de vraag daar vele malen groter dan het aanbod.
De recensies in de Vlaamse dagbladen waren juichend. De Standaard kopt: "Er komt geen roest op Tom Waits", en "Feller dan ooit". De Morgen noemt Waits 'De chroniqueur van onderland' en geeft het concert vier sterren op een schaal van vijf.
De setlist in Antwerpen zag er als volgt uit: Make It Rain, Don't Go Into That Barn, Walk Away, Lost At The Bottom Of The World, Hoist That Rag, Sins Of My Father, Tabletop Joe, Dead And Lovely, God's Away On Business, November, Kommeniezuspadt, Jockey Full Of Bourbon, Murder In The Red Barn, Trampled Rose, Metropolitan Glide, Day After Tomorrow, Shake It. Als toegiften bracht hij Singapore en Alice.
We halen enkele citaten uit de recensies in De Standaard (van Peter Vantyghem) en in De Morgen (van Bart Steenhout).

Details

Gepubliceerd: 20 november 2004

David Olney bij Naked Song in Gemert

-door Mirjam Adriaans-

Gisteravond, donderdag 18 november, was de derde Naked Songavond in café Alleman in Gemert. Allereerst vermeldde organisator Ad van Meurs dat dit het voorlaatste concert zou worden. Op 23 december zal nog een optreden plaatsvinden van Annie van de Berini's, maar dan valt het doek voor de Naked Songreeks. Dit is vooral te wijten aan de geringe publieke belangstelling; bij de eerste twee avonden waren te weinig betalende bezoekers om het geheel enigszins rendabel te krijgen. Ad van Meurs zei al dat het format niet goed genoeg was en dat er een andere oplossing gezocht moet worden. We zullen dit natuurlijk in de gaten houden.

Details

Gepubliceerd: 19 november 2004

'n Week muzikale verwennerij in Gent: Rufus Wainwright, Olla Vogala, Waso, maar Josh Ritter was dé ontdekking

- door Henk -
Precies op het juiste moment een week Gent geboekt. Geen genante opgefokte anti-terreur-terreur, maar uitstekende muziek van met name singer-songwriter Josh Ritter (een ontdekking!) in de Handelsbeurs en van Olla Vogala met het Marokkaanse (!) project Brared Ataï. Rufus Wainwright zagen we (in het voorprogramma van Ritter). Ook pikten we wat mee van Waso in De Centrale. Van het overweldigende aanbod lieten we 't een en ander schieten zoals concerten door Oi Va Voi en de bijzondere Algerijnse zangeres Hayuet Ayad met luitist Christian Zagaria.

Details

Gepubliceerd: 18 november 2004

CELTIC NIGHT - avond van de gitaristen De Adelberg-Lommel (België)

<>-door Paul- Grote namen op het affiche van deze 6e Celtic Night. Padraig Rynne (o.a. Cian), At First Light in een nieuwe samenstelling en de Sharon Shannon Band. Laten we beginnen met de grootste teleurstelling. Dat was toch de Padraig Rynne Band. Gitarist Alan Burke was vanwege familieomstandigheden niet aanwezig en werd vervangen door Tony Byrne (At First Light). De grote dissonant in de set van Padraig Rynne was violist Paul Bradly. Die produceerde een lelijke, harde, krassende sound die alle subtiliteit ontbeerde. Dat lelijke spel bepaalde de hele instrumentale set. Dieptepunt was een een door gespeelde solo-lament. Veel te snel en vals bovendien. De band beschikt onmiskenbaar over kwaliteit. Dat werd duidelijk toen Bradly in een aantal instrumentalen werkeloos moest toezien. Toen bleek waarom Padraig Rynne een All Ireland Champion op de concertina is. Zo vast als een huis en bijzonder vingervlug. Bouzouki-speler Kevin Dorris is hier vrijwel onbekend maar is een topbegeleider en een grootheid in de Ierse sessie-wereld. Invaller Tony Byrne volgde moeiteloos het hoge nivo van deze beide vaste waarden.

Details

Gepubliceerd: 15 november 2004

Mariza: een elektrificerende fadista

Mariza is in het land. Woensdagavond 3 november trad ze op in de Concertzaal in Tilburg. Ben Ackermans was erbij voor hetBrabants Dagblad. Hij schreef een lovende recensie over deze bijzondere fadista uit Portugal. Hier enkele citaten:

Nog maar net was haar optreden op streek of in een stilte van het eerste nummer kon je bijna het water door de verwarmingsbuizen van de uitverkochte Tilburgse Concertzaal horen lopen. Publiek binnen drie minuten volledig in de ban: dat is nog eens binnenkomen.

Details

Gepubliceerd: 06 november 2004

Eerste Folkbal in nieuwe seizoen niet druk, wel gezellig

- door Ronald Rietman -

Details

Gepubliceerd: 04 november 2004

Optreden Inner Strength in Heerde

Afgelopen zondagmiddag, 31 oktober, speelde Inner Strength in Buitencentrum de Koerberg in Heerde. Marius Klein was erbij en stuurde spontaan onderstaande recensie op.

-door Marius Klein-Op een heerlijke zondagse herfstdag speelt Inner Strength in het bosrijke Heerde. Een plek waar goed toeven is. De klanken van Inner Strength komen mij al nader wanneer ik de zaal binnen kom. Voor mij de 3e keer dat ik ze hoor. De band is aanzienlijk beter geworden het afgelopen jaar. Het zit muzikaal steeds beter in elkaar. De bandleden raken steeds meer op elkaar ingespeeld. Met de nieuwe violiste Cora is de band duidelijk voller van geluid geworden.

Details

Gepubliceerd: 03 november 2004